Pasko Sa Piling Mo (huling bahagi)

Napakatahimik ng buong paligid parang nabingi ako ng mga sandaling iyon. Nakita ko na lamang ang aking sarili na nakatayo katabi ang mag asawang iyon umiiyak sa panahon ng kapaskuhan. Tinatanong ko sila ngunit hindi nila ako naririnig. Tinatawag ko sila ngunit hindi nila ako pinapansin. Sinubukan ko silang hawakan ngunit bakit ganito hindi ko sila mahawakan. Sa pagkakataong iyon ay tumulo ang kauna unahang luha sa aking mga mata. Pumatak ang aking luha sa balikat ng ginang na nagbigay pansin sa kanya. Tumingin siya sa luha at tila bang nagtataka kung bakit may naramdaman siyang patak ng luha sa kaniyang mga balikat. Tinungo ng kanyang mga mata kung saan nagmula ang mga luha at nagulat ako ng tumama ang kanyang mga mata sa aking mga mata.

"Narito siya, narito ang anak ko!!"

"AKO?! ako ba ang tinawag niyang anak!?"

Ang sarap pala ng pakiramdam ng may tumatawag sa iyong anak. Siya nga. Sila nga ang aking hinahanap sila ang aking pamilya. Dito ako nakatira.

Tumingin siyang muli sa akin...

"Anak patawarin mo ako sa ginawa ko sa iyo. Kung hinayaan lamang kitang mabuhay sana ay malaki ka na ngayon. Patawarin mo ako na pinatay kita ng ika'y nasa aking sinapupunan pa lamang. Patawarin mo ako anak. Patawad."

Ngayon alam ko na.





ISA PALA AKONG UTOT!! =D

WAKAS