Recognition

Hindi ko lubos maisip na labing limang taon na pala ang nakakaraan mula nang ako ay nagtrabaho sa Philippine Women's University. Para bang napakabilis ng panahon, at napakaikli ng oras. Habang lumalaon ay padagdag ng padagdag ang aking edad. Dumaan ang ibat ibang pangyayari, nariyan ang bumaha, lumindol ng malakas, pumutok ang bulkang pinatubo, nagpalit ng pangulo ang pamahalaan ngunit nanantili pa din ako sa lugar na ito at patuloy na pinaglilingkuran ang paaralang ito. Tinatanong ko din ang aking sarili kung paano ako nakatagal. Marahil ay dahil na rin sa mga taong nakapaligid sa akin, mga taong itinuring ko ng ikalawang pamilya at ang paaralang ito na itinuring ko na ring ikalawang tahanan.

Masarap din namang isipin at nakakataba ng puso na kilalanin ang mga naglilingkod ng matagal na sa isang institution. Magkahalong kasiyahan at pagmamalaki ang aking nadama ng iaabot sa akin ang plaque na nakaukit ang aking pangalan sa kadahilanang kahit paano'y naging bahagi ako ng paaralang ito na humuhubog sa pagkatao ng isang tunay na kabataang pilipino.

Ano ang mensahe? (Brgy.Guinsaugon Tragedy)

Kakatapos lamang ng isang trahedya sa ating bayan at halos hindi pa nakakarekober ay may sumunod na namang isa pa na mas matindi at kakilakilabot. Ito ay ang landslide o mudslide na nangyari sa Bgy. Guinsaugon, St. Bernard, Southern Leyte.

Medyo napatigil ako sa aking ginagawa habang nakikinig sa isang flash report sa radyo. Halos 200 katao daw ang natabunan ng landslide sa isang baranggay sa leyte. Ngunit ng ako ay dumating na sa bahay at napanood ang balita ay hindi lamang pala 200 katao ang natabunan ng lupa kundi isang buong baranggay.

"Ano ba ang nangyayari sa bansang pinas?" Ito agad ang tanong na pumasok sa isipan ko. Ito ba'y parusa ng Dios o ito'y pangyayari na kusang dumarating at hindi maiiwasan? At heto na naman ang ating mga politiko at kanya kanya na namang turo kung sino ang sisisihin sa pangyayari. Isa din sa mga naitanong ko ay kung nasaan ang Dios ng mga sandaling iyon habang dumadaloy ang lupa at handang tabunan ang isang buong baranggay. Nakatingin lamang ba siya at walang magawa habang lumuluha? Inilagay ko na lamang sa aking isipan na may plano ang Dios sa lahat ng bagay na nangyayari sa ating kapaligiran ngunit mahirap din pala dahil sa tuwing naaalala ko ang mahigit na 200 kabataan na nalibing ng buhay habang nag-aaral sa paaralan ay patuloy na sumusulpot ang mga tanong na ano ang plano ng Dios? Bakit nangyari ito? Bakit hindi man lamang sila nabigyan ng babala na may sakunang magaganap.

Naalala ko kung babasahin natin ang biblia ay makikita natin na kapag may mangyayaring sakuna o trahedya ay nagpapadala ang Dios ng propeta upang magbigay ng babala sa mga tao upang maiwasan nila ito. Nasaan ngayon ang mga propeta ng Dios? Wala na ba o natutulog sila sa pansitan? O sadyang hindi na uso ang ganitong sistema noong unang panahon.

Nakapanghihinayang ang buhay ng mga kabataang ito na walang kamalay malay at may mga malilinis pang puso na sa isang iglap ay matatabunan lamang ng lupa.

Buhay ang kapalit ng plano at mensaheng ito ng Dios.
May mensahe ang Dios ngunit ano?
Sino ang makikinig? Sino ang handang matuto?
May mensahe nga ba?

Wowowee Tragedy

Sabado ng umaga alas nuebe o alas dyes yata ng mabuksan ko ang tv at naghahanap ng magandang palabas. Una kong tinignan ang GMA7 at nagpalipat lipat sa ibang tv stations. Nagulat na lamang ako ng madaan ang inililipat kong tv sa channel 2. Nagtaka ako at nagtanong kung bakit parang napakaaga yata ng balita. Unang nakita ko sa balita ay si VP Noli de Castro na pinatatabi ang mga tao kasama niya si Senator Gordon. Akala ko ay isang rally na naman ito ng mga taong nais mabago ang pamahalaan.

Tumagal ang mahigit kinse minuto at ako'y nagtataka pa din kung anong klaseng rally ito at aking nadinig na may animnapung katao na ang namatay. Habang lumalaon ay nauunawaan ko na ang kanilang ibinabalita live pala ito at nabanggit nga ng tagapagsalita ang programang Wowowee. Ang programa palang ito ay magdadaos ng ika una nilang anibersaryo at ito ay gaganapin sa Ultra kung kaya't napakaraming tao.

Ang unang tanong ko ay ano ang nangyari? bakit marami ang namatay? Habang nanonood ako ay unti unti nitong nasasagot ang aking mga katanungan. Ngunit maraming kwento at maraming haka haka hindi ko malaman kung sino ang paniniwalaan. May nagsasabing may sumigaw daw ng bomba, may nagsasabi naman na nag uunahan para makapasok, may nagsasabi din na may nag uunahan na makakuha ng ticket kung kayat nagkaroon ng stampede. At isa pa sa aking katanungan ay kung bakit dumagsa ang ganitong karaming tao at ang iba ay galing pa sa probinsya na halos dalawang araw ng naghihintay sa lugar na ito. Daig pa ng mga taong ito ang mga may malubhang sakit na naghihintay ng himala na magmumula sa Dios.

Ano nga ba ang dahilan kung bakit sila pumunta? Manonood lamang ba sila upang maaliw? Umaasa ba sila na manalo? Nais lamang ba nilang makakita ng artista? Binayaran ba sila at hinakot o kusang loob na pumunta para maipakita na malakas ang nasabing programa? Sino nga ba ang nagkulang at dapat managot, ang namamahala ba ng programa o ang gobyerno?

Maraming katanungan na dapat sagutin ngunit sino ang paniniwalaan lalo na't ang ating gobyerno at media ay batbat ng kasinungalingan at maraming pinagtatakpan. Hay Pilipinas saan at ano nga ba ang iyong patutunguhan?

Ang insidenteng ito ang magpapatunay kung anong klaseng pamumuhay mayroon sa ating bayan. Ganyan ang pinoy hindi nila iniisip ang maidudulot na panganib at hirap sa kanilang buhay. Isusugal nila ito makamit lamang ang munting biyaya kapalit man ng kanilang buhay. Katapangan, kamangmangan o kahirapan?

Ang mamatay ng dahil sayo...?